Het begon er mee dat ik last had van de tijdruimtemachine in de hoek van mijn werkplaats. Dat ding nam veel te veel ruimte in beslag.
Ik had hem zeven keer gebruikt om Donald terug te sturen in de tijd. Dat wilde hij, omdat hij foto’s van zichzelf zag in oude kranten. Maar wie stuurde hem die kranten? Om dat uit te zoeken ging ik zelf een héél klein stukje terug in de tijd. Zo kwam ik er via de neefjes achter dat oom Dagobert de kranten gestuurd had.
Bij Ouwe Bob hoorde ik dat ze verwisseld waren met loonstroken. Die kranten waren bedoeld voor het museum! Nou, toen moest ik er dus voor zorgen dat die verwisseling ook echt ging gebeuren. Anders klopte de tijdlijn niet meer. En als ik het niet zou doen, wie dan wel?
Ik heb vervolgens op zeven verschillende tijdstippen een oude krant en een loonstrook met elkaar verwisseld. De laatste die ik verwisselde was die van de jaren 50. Voor Donald was dat de eerste oude krant die hij kreeg. Zijn avontuur kon beginnen.
Toen de verwisselingen eenmaal achter de rug waren had ik de tijdruimtemachine niet meer nodig, dus die stuurde ik terug naar het verleden. Opgeruimd staat netjes. Ik weet nog goed dat die tijdruimtemachine opeens in mijn werkplaats verscheen. Daar keek ik toen flink van op. Hij stond er nog maar net toen Donald binnen kwam die terug in de tijd wilde reizen. Dus dat kwam goed uit. Zijn avontuur kon verder.
Je vraagt je misschien af wie de tijdruimtemachine heeft gemaakt. Dat vroeg Kiekje me ook al. Maar dat is het mooie van de tijdruimtemachine: die heeft alleen een wanneer en een waar, geen wie. Dus hij hoeft door niemand te worden gemaakt. Daar is een vrij eenvoudige formule voor. Als de tijd t is, en de plaats een x-, y- en z-coördinaat, dan geldt voor elke t en w(x, y, z) dat n=0. Met andere woorden:
Bekijk meer:
